.

Charlie Hebdo

Op 7 januari in 2015 schoten 2 gewapende moslimstrijders, Saïd and Chérif Kouachi, 12 cartoonisten dood die voor Charlie Hebdo werkten. Ze drongen het kantoor  in Parijs binnen nadat ze eerst op straat een agent hadden doodgeschoten. De aanleiding zou een cartoon zijn waarin de draak werd gestoken met de profeet Mohammed. Het kantoor was in november 2011 ook al doel van een aanslag met een brandbom vanwege dezelfde reden.

De aanslag riep gevoelens van grote verontwaardiging op binnen de westerse wereld. De aanslag werd beschouwd als een aanslag op de westerse vrijheden en in diverse steden waren er protesten en slogan Je Suis Charlie werd geboren.

Helaas kunnen we ook bij deze aanslag enkele vraagtekens plaatsen. Als we het beschikbare beeldmateriaal bekijken dan vallen daar een aantal zaken op die niet lijken te kloppen. En ook hier zien we een aantal patronen die we ook bij andere aanslagen zien. Dit zaakje stinkt. Lees verder en oordeel zelf.

Hoofdwond

De beelden waarin de agent, Ahmed Merabet, werd doodgeschoten zijn controversieel. We zien de 2 aanslagplegers uit de zwarte Citroën stappen en we horen één van hen schieten. Vervolgens lopen ze op de agent af. We zien hem in liggen op het trottoir. Hij zou op dat moment al gewond aan zijn been, maar daar is verder niets van te zien. Geen bloed. Vervolgens schiet een van de aanslagplegers van dichtbij Ahmed door het hoofd. Tenminste, dat wordt ons verteld maar daar is niets van te zien. 

Stel de snelheid van de video in op 0.25 om de beelden in slow-motion te bekijken.

Wat opvalt is dat er geen reactie of beweging is van het hoofd wat geraakt zou worden. We zien ook helemaal geen bloed. En dat is vreemd want een AK47 is een bijzonder krachtig wapen wat een behoorlijk grote wond moet veroorzaken waarbij toch wel enkele bloedspatten vrijkomen. We zien wel een pluimpje rook wat bij de hand van de gewonde agent lijkt te ontstaan. We zien echter geen rook of kruitdampen uit de loop van de AK47 komen. We zien ook geen terugslag van het wapen. De daders lopen even rechts uit beeld en dan weer terug naar de auto. Ook enkele seconden na het hoofdschot is er nog steeds geen bloed te zien. Bijzonder vreemd.

Ooggetuige

We hoorden schoten, keken op en zagen de politie agent op de grond en een auto wegsnellen. Zo verklaart Djamel Adane, een 35 jarige Algerijn die in een cafe werkt aan de overkant van de straat. Djamel rende naar het slachtoffer en herkende Ahmed. Volgens zijn zeggen leek het alsof Ahmed opgelucht was een bekend gezicht te zien. Ahmed had een beenwond en het lukte Djamel om een tourniquet aan te brengen. Het leek wel een eeuwigheid voordat de ambulance er was en al die tijd bleef hij tegen de gewonde agent praten. Toen ze hem wegvoerden was Djamel niet zeker of Ahmed dood of levend was. Dit getuigenverslag is vinden op de website van Public Radio International  en ook de website van France Blue  bevestigd de aanwezigheid van Djamel bij de gebeurtenis.

Maar het is een vreemd verhaal. Als iemand van zeer dichtbij door zijn hoofd geschoten wordt door een AK47, dan lijkt het niet logisch om een tourniquet aan te leggen voor een beenwond.

Het is daarom verdacht toevallig dat Djamel Adane, 35 jaar, ook voorkomt in een artikel op de web site van de Washington Post  waarin verslag gedaan wordt van de aanslagen in Parijs op 13 november 2015. Djamel wordt daarin aangehaald met een korte quote over Ludovic Boumbas, een van de slachtoffers van november 2015. Voor alle duidelijkheid, Djamel wordt dus voor beide aanslagen in Parijs geïnterviewd. Kan gewoon toeval zijn natuurlijk. We kunnen hier echter ook te maken hebben met een crisis acteur. 

Britse verspreking

En dan is er ook nog de verspreking van een Britse verslaggever van SkyNews. Hij staat op de plaats waar de politie agent door zijn hoofd is geschoten en waar al een paar bloemen en kaarsen zijn neergelegd. Hij verspreekt zich dan door te zeggen dat het bloed op de grond daar is aangebracht.

"Dit gebied was grotendeels afgezet gisteravond, en veel mensen konden hier niet komen. Dus er is nog niet zo veel te zien. Je ziet het bloed wat daar is aangebracht, omdat daar gisteren op deze plek bloed is verloren"

Versprekingen zijn menselijk, maar het geeft te denken. Vooral omdat in de beelden van de aanslag geen druppel bloed te zien was en het dus niet onlogisch is dat, als dit in scene is gezet, daar later bloed is aangebracht.

This area was largely corded off last night, so not many people could have come here. So there is not much sign of presence. You can see the blood on the ground which has been put here to, because of the blood that has been shed on this spot yesterday.

Gevonden voorwerpen

Wat verder in het korte fragment van de moord op de politieman opvalt is dat de daders volledig in het zwart gekleed gaan en bivakmutsen ophadden. Men wilde beslist niet herkend worden. Het is daarom een bizar toeval dat de politie later gewoon een identiteitskaart vindt in de vluchtauto, achtergelaten door de terroristen. Dat is nog voorstelbaar als terroristen de politie bewust op een dwaalspoor wil zetten. Maar dat was hier echter niet het geval omdat de papieren de politie direct naar de daders leidde.

Ook bij de aanslagen op 9/11, Londen, Nice en Berlijn zijn op miraculeuze wijze identiteitspapieren gevonden, in London zelfs op meerdere locaties van dezelfde dader. Dit is een terugkerend patroon bij terroristische aanslagen en kan geen toeval meer zijn.

Helric Fredou

Verdachte zelfmoord

Op de avond van de aanslag pleegde de politie commissaris Helric Fredou onder verdachte omstandigheden zelfmoord op zijn kantoor. Hij was op dat moment bezig met het onderzoek naar de aanslagen en naar verluid met onderzoek naar de betrokkenheid van Jeanette Bougrab in het bijzonder. Helric zou zichzelf frontaal in het hoofd geschoten hebben, zonder dat er een exit wond is. Maar niemand heeft dat schot gehoord, naar verluid omdat zijn kantoor “goed geïsoleerd” was. Volgens de verklaringen moest Helric nog een belangrijk telefoongesprek voeren. Zijn moeder wilde weten met wie hij gesproken had tijdens het laatste telefoongesprek, maar nadat de politie eerst verklaarde dat ze dat niet konden weten, is deze verklaring later gewijzigd in dat er geen telefoongesprek heeft plaatsgevonden.

Zijn moeder is door de politie ook verteld dat ze geen inzage krijgt in het autopsierapport. Daar heb je als familie recht op, maar dat recht wordt hier ontnomen. Zowel de familie en de betrokken arts weigeren te accepteren dat de reden een depressie of een burn-out een reden voor de zelfmoord kan zijn. De arts gelooft niet in een zelfmoord theorie.

Wat opvalt tijdens research naar de gebeurtenissen rondom Helric Fredou er helemaal niets van hem op Wikipedia te vinden is. Terwijl er wel informatie van andere betrokkenen gewoon op Wikipedia staat. Verdacht vreemd.

De supermarkt act

Na de aanslag werd er door de politie een klopjacht georganiseerd. De Kouachi broers vluchten naar een industrieterrein in Dammartin-en-Goële en zijn daar een bedrijf binnen gegaan. Een medewerker bracht de politie op de hoogte waarna het net zich sloot en een belegering begon die ruim 9 uur heeft geduurd.

Amedy Coulibaly, die beide broers had ontmoet in de gevangenis, was blijkbaar gedurende de belegering in contact met de broers en wilde naar verluid de broers te hulp schieten door chaos te scheppen. Hij overviel daarom een joodse Hyper Cache supermarkt en nam daar bezoekers en personeel in gijzeling. Hij maakte daarbij 4 slachtoffers. Hij dreigde gijzelaars dood te schieten als de broers iets zou overkomen. Hierop volgde een belegering door de politie en de supermarkt werd enkele uren later bestormd om een einde te maken aan de gijzeling.

Volgens de officiële verklaring kwam Amedy Coulibaly schietend met een automatisch wapen op de politie afgestormd die hem vervolgens doodschoot. Maar op de beelden die werden getoond zien we iemand naar buiten rennen die weliswaar een automatisch wapen om de nek heeft hangen maar niet vast heeft.

Het lijkt er sterk op dat hij geboeid was op het moment dat hij zijn handen boven zijn hoofd heeft. Nadat hij op de grond ligt zie je de politie nog enkele keren schieten. Als deze conclusie juist is dan is dit niets meer dan een koelbloedige executie. De beelden zijn echter niet superscherp, dus we kunnen ook niet uitsluiten dat het gezichtsbedrog is. Oordeel zelf.

Een saillant detail is ook dat Michel Edmond Mimoun Emsalem, manager en eigenaar van de Hyper Cacher sinds 2010, de zaak één dag voor de aanslag heeft verkocht. Zie de acte die op de Panamza site gedownload kan worden. Volgens de voormalige eigenaar puur toeval. Natuurlijk.

Voorkennis

Ook bij deze aanslag lijken we weer te maken te hebben met voorkennis. In ieder geval was de Joodse nieuwssite JSS News enorm snel met de publicatie van zeer gedetailleerde en uitgebreide achtergrond informatie van de terroristen. Nog op dezelfde dag en zelfs nog eerder dan de politie deze informatie had, of had vrijgegeven. Zie de link naar de site en zie de datum en tijdstip van publiceren. De site meldt zelfs dat er een 3^e persoon bij betrokken was, Hamyd Mourad. De 18 jarige jongen heeft zichzelf aangegeven nadat zijn naam op sociale genoemd werd als mededader en na verhoor door de politie vrijgelaten. Zijn klasgenoten hadden getwitterd dat Hamyd de hele dag op school was geweest.

Cherif Kouachi

In de smiezen

Cherif Kouachi was in 2005 gearresteerd en beschuldigd van het zoeken van aansluiting met Iraakse jihadisten. Hij werd veroordeeld voor samenspanning met de intentie om een terroristische daad te plegen. Maar zijn vonnis werd uitgesteld. In 2010 werd hij opnieuw gearresteerd tijdens een poging om de Algerijnse Islamist en terrorist Smain Ait Ali Belkacem uit de gevangenis te bevrijden. Dat mislukte en hij werd gesnapt. De aanklacht werd evenwel geseponeerd. Volgens CNN had Cherif een lange historie van jihadisme en anti-semitisme.

Een Franse official vertelde CNN ook dat Said Kouachi getraind was in Yemen. De VS had van de Franse geheime dienst informatie ontvangen dat hij in 2011 naar Yemen was vertrokken in opdracht van al Qaida. Dit schijnt bevestigd te worden door een journalist in Yemen die naar verluid Said daar heeft gezien. Volgens de Wall Street Journal deelde Said in Yemen een kamer met Umar Farouk, de ondergoed bomber, die in 2009 tevergeefs een aanslag aan boord van een vliegtuig wilde plegen. Daarnaast meld USA Today dat de broers ook in Syrië geweest zijn en daar met ISIS contact hebben gehad.

En dat terwijl de Franse regering heeft toegegeven dat Frankrijk sinds 2011 de rebellen in Syrië van wapens voorzag om tegen de Assad regering te vechten. En ook wapens leverde aan de opstandelingen in Libië. Hiermee wordt duidelijk dat Frankrijk, in NATO verband, betrokken is met de ondersteuning, training en bewapening van terroristen rebellen in Libië, Syrië en Irak.

Said Kouachi

De wandelgangen van de broers duidt op activiteiten van een terroristische cel. Tenzij dat alle informatie die door de media naar buiten is gebracht niet klopt en met opzet een vals beeld schetst van de beide broers. Zijn de broers dan gewoon paties, pionnen in een groter spel, en door de geheime diensten gebruikt? Wie het weet mag het zeggen.

Misinformatie

Op het internet verschijnen soms de merkwaardigste berichten. Zo zou men 2 verschillende vluchtauto’s gefilmd hebben, de eerste met witte spiegels, en de andere met zwarte. Dat zou natuurlijk niet kunnen. Maar deze informatie klopt niet. Vervelend is dat deze informatie ook verspreid wordt door de bekende onderzoeksjournalist Ole Dammegård. Hij diskwalificeert zichzelf hiermee als betrouwbare bron. Lees verder 

Conclusie

Gezien de beelden van het hoofdschot lijkt ook deze aanslag in scene gezet. Geen terugslag, geen hoofd beweging, geen bloed, niets. Dit is misschien normaal in een scene van de TV serie  the A-Team, maar niet in de reële wereld. En als er na onderzoek meer vreemde zaken naar voren komen zoals de zelfmoord, het magische paspoort en de toevallige verkoop van de hyper marche, dan wordt de indruk dat het inderdaad in scene gezet is alleen maar versterkt. Maar het staat natuurlijk iedereen vrij om op basis van de beschikbare informatie een andere conclusie te trekken.