Kymberley Suchomel
Hieronder een gedeeltelijke vertaling van haar verslag op facebook. De volledige originele tekst is toegevoegd als afbeelding.
“Op ongeveer 15m voor ons en iets naar rechts werden rotjes afgestoken. Ik was letterlijk pissed-off en de je kon zien dat Jason Aldean op het podium ook geïrriteerd was. Ongeveer 15sec later werd de eerste salvo van schoten afgevuurd. Het was een kortere salvo dan de andere en was ook niet zo dichtbij. Iedereen keek om zich heen, we dachten eerst aan nog meer vuurwerk, toen een 2e salvo losbrak. Ricky gilde dat moesten liggen en we wisten meteen dat er op ons geschoten werd. We wilden wegrennen maar de mensen achter ons kwamen nog niet in beweging. Toen kwam de 3e salvo en die was dichtbij, heel dichtbij. Ik kon de kogels zien inslaan op het astro-turf en voelde de hitte van de kogels die langs zoefden. Toen de 3e salvo voorbij was maakten we dat we wegkwamen. De man die nog liep te foeteren over het vuurwerk ging neer en stond niet meer op. De vrouw die achter me stond ging ook neer en ik moest letterlijk over haar lichaam stappen. We rende, ik weet niet welke richting maar we rende en onze groep viel uit elkaar. Toen we een hoek omgingen zag ik een cowboy een vrouw vasthouden die doorweekt was met bloed. Ik wilde mezelf ergens verschuilen maar toen klonken de schoten nog dichterbij en we konden ons nergens verschuilen want zij (en ik bedoel ZIJ) zaten ons achterna. Toen raakte ik echt in paniek. Dus rende we door tot aan het hek waar mannen vrouwen overheen gooiden en toen het hek neerging konden we weg. I belde mijn man om hem te vertellen dat ik niet zeker wist of ik hier levend uit kwam. De schoten werden niet minder, het stopte niet, en het was direct achter ons, het volgde ons. Kogels kwamen uit elke richting, achter ons, voor ons, van opzij. En ik weet, ik weet gewoon dat ze ons achterna zaten. Hoe verder we van het terrein kwamen hoe luider de schoten klonken. Ik keek steeds achterom en verwachtte daar mannen te zien met wapens, en ik zeg MANNEN, want het waren er meer dan 1. Er werd met meer dan 1 geweer geschoten. 100% meer dan 1. Tijdens het rennen veranderden we steeds van richting, maar welke richting we ook op renden, het voelde steeds alsof we gevolgd werden. We kwamen op een parkeerterrein uit en ik riep tegen Casie, die iets voorop liep, dat we onder de een van de (pickup)trucks moesten schuilen. Net toen ze zich omdraaide kwamen de schoten nog DICHTERBIJ dan eerst. Het was VLAKBIJ. Op de parkeerplaats. Iedereen om ons heen raakte weer in paniek. Wij bedachten ons en begonnen weer te rennen. En die mij een beetje kennen weten dat ik een grote meid ben, niet in vorm en zeker niet rent uit vrije wil, maar ik kan je vertellen dat we renden als nooit tevoren. De 2e plaats waar ik me herinner waar we langs kwamen was Hooters. We rende naar de ingang en hoopte dat we daar konden schuilen, maar toen we dichterbij kwamen kwam er een grote groep mensen in paniek naar buiten rennen. We konden alleen tot de conclusie komen dat er ook een gewapend persoon in het hotel moest zijn. Dit maakte ons nog banger omdat we niets konden vertrouwen. Uiteindelijk zijn we op het vliegveld uitgekomen. “
